"Hoezee!" hoor ik de mensen denken, die zich via e-mail voorzagen op updates van deze blog over het wel en wee van deze jonge knaap. Diezelfde knul die nu ondertussen bijna 2 maanden in zijn 'apenland' zit. Ja, Ruben Vdnb, dat is het soms wel. Apen ben ik echter nog niet tegengekomen, maar daar komt volgende week misschien verandering in! (Alhoewel Annemarie & Mira nu toch aan iemand denken) Ik ga het deze keer kort houden, want vroegtijdige dementie is mijn deel alweer en dus vergeet ik vaak dingen. "Waarom schrijf je die dan niet op?" Goeie vraag, zou mijn gevatte antwoord daar dan op kunnen zijn. Het antwoord daarop zal echter uitblijven, want ik ben ook op zoek. Ondertussen heb ik alweer een hele alinea verprutst zonder iets te zeggen. Regelrecht het universum en daarmee de Helaasheid der Zinnen in. Maar wie kan het wat schelen, zo zijn er zo velen. Ik vind De Kreuners bij deze een slechte band. Het mag geweten zijn. Wirarg ben ik nog steeds, check.
Om het chronologisch te houden begin ik bij gisteren of nee, toch niet. Vorige week was er een storm. U denkt waarschijnlijk dat dit weetje de nieuwswaarde van een HLN.be-bericht heeft, maar neen, zo is het niet. Als het hier stormt, dan wil je even niet op deze plaats zijn. Er was dus een storm, una tormenta (vrouwelijk woord...). Het was er zo eentje die de straten doet beven en -sorry voor de details- als je op het gemak op 't wc zit, je goed doet verschieten als de aarde dermate ip en nere, weg en were, ni te traag en ni te zjere gaat dat de keramiek onder mijn wezen begint te schudden. Niet zo fijn, ook niet om te lezen waarschijnlijk hihi. Ik dacht dat ik al wat gewend was, maar het kan dus verkeren dat je in de kamer naast die van je zus zit (nvdr. om daar te geraken dien je eerst 6 à 7 meter van de voordeur naar haar deur te lopen). Je wil dus weg, want je hebt het gehad met de pc. Dat kan, maar die enkele meters overbruggen zonder een nat pak aan over te houden kan niet. No tan cerca.
Bliksemschichten flitsen elke 5 seconden en dat is maar heel lichtjes overdreven! Om nu eindelijk terzake te komen en uit te leggen waarom ik geen internet meer had, die bliksemschichten zijn zo fel en sterk dat ze ergens insloegen en eensklaps de router de elektrische stoel toedienden - zonder natte spons op het hoofd-. Een muffe brandgeur en een week en een half zonder internet zijn het resultaat van deze brute moord. Ik hield me dus maar bezig met mijn brieven af te werken, films te kijken (mijn familie is in het bezit van een heuse collectie klassiekers, die je hier voor een prikje op legale wijze (nvdr. alles is hier legaal) kan kopen in de vele dvd-winkeltjes), Louises dagboek in orde te brengen en heel veel niks doen. Wereldkampioenschappen bestaan er hier van deze laatste sport, zonder sponsors en weinig officieel, maar iedereen doet het. Ik ben ook nog een avond naar de Bungalows geweest. Dit is een plaats waar veel discotheken zijn en waar het stikt van de gringo's. Ik hoor daar bij en voor mij is het daar dus gevaarlijk. Ik was gelukkig niet alleen, Alina was mee iemand die ik hier leerde kennen. Dat zet de vriendenteller ondertussen op een mooie 2.
Als ik alleen thuis ben, hetgeen af en toe wel eens voorvalt, gaan de boxen aan en zing ik nog eens. Ik mis mijn hobby's wel heel erg. Circus kan ik hier nog wat doen, zingen en gitaar spelen blijkbaar ook, Chiro is latinospaans voor 'geen rotte frank meer hebben' dus dat bestaat hier niet onder de vorm die ik ken. Tekenen moet ik echt weer eens opnemen. Voetballen gebeurt wel nog af en toe, want daar zijn ze hier fan van. Mijn broer maakte me al duidelijk dat we tegn us kasse gaan krijgen als Ecuador ooit tegenover België staat. Zo niet dan verslaat Liga de Quito de KVK wel. Altijd hebben ze hier een oplossing klaar. Enkel de dood is onomkeer- en onoplosbaar. De rest valt allemaal ofwel op te lossen ofwel te relativeren. Ik vulde dus mijn dagen. Ik heb vandaag de film 'Invictus' bekeken, fantastische film. Morgen is Raging Bull aan de beurt. Nog een klein 'leuk' feitje. Over de kwaliteit van je aangekochte film kan je nooit zeker zijn. Sommige video's zijn bijvoorbeeld in de cinema gefilmd en dat brengt al hetgeen waarvoor ik van de cinema wegblijf met zich mee: popcorn, krakende chips, geslurp aan cola enz. Het grappigste dat ik tegenkwam viel voor met de film 'The Departed'. Dit is een pareltje van Martin Scorcese, maar de piraat die deze dvd brandde besloot maar de helft van de film op de dvd te zetten. Heel fijn vond ik dat.
Ik moet nu gaan slapen. Morgen controleer ik dit bericht op tekortkomingen en beschamende grammaticale gebreken. Oja, ik ben -niet- op het midden van de wereld geweest, meer daarover morgen.
Hasta la victoria siempre.
xoxo
ps: Het plezier dat ik had bij het zien van deze foto gun ik jullie bij deze ook! Rustig mama, dit is niet mijn buurt. Allezja, zo ver is het nu ook niet, maar 't is niet mijn buurt, geen zorgen dus. :)
Sfeerbeeld Quito
Geen opmerkingen:
Een reactie posten