Gegroet oftewel Buenas Dias
Ik begin aan dit blogbericht zonder echt te weten waar ik over zal schrijven. Nu denkt u, de intelligente lezer, vast: "Is er dan werkelijk niks gebeurd de voorbije 2 weken?". Het antwoord op die vraag is simpel: neen.
We gingen oma bezoeken in een-boerengat-waar-ik-de-naam-van-vergeten-ben. De rit was heel hobbelig aangezien de weg in quasi gebombardeerde staat was, maar Speedy Morales - ja die naam kreeg de vader des huizes toegewezen - baande zich er een weg doorheen. Van de gelegenheid maakten we gebruik om de bergen eens te bezoeken. Onder deze bergen was er wel 1 speciaal geval. Hij was namelijk voorzien van een -toch ietwat droef- gezicht. Oogt lekker op de foto en we reden verder naar de abuela. We hielden nog 1 stop: Otavalo. Een authentiek marktje (al ben ik daar nu zo zeker niet van...) met truien en alles wat je maar niet nodig hebt afkomstig al dan niet uit Otavalo. Ik kon mij het plezier natuurlijk niet ontnemen een super zachte en warme lamatrui te kopen gemaakt van alpacawol en deed dat dan ook. Hij is echt zo zacht dat ik ga sterven. Er hing geen etiketje in de nek dus 'Made in China' kon er alleszins al niet op staan. Het zal de stereotype gebouwde mannetjes en vrouwtjes van Otavalo chorizo wezen. Die avond was er een feest met heel de familie, want iemand van diezelfde familie vertrekt voor goed naar Spanje. Aan alcohol was er hier wel een tekort. Volgens mijn jongste gastbroer was het gebrek aan plezier daaraan te wijten. De volgende dag keerden we terug naar Quito en daarmee was de kous af.
Ik ging 2 weken geleden voor het eerst naar school en toen ik ontdekte hoe laag het niveau wel niet lag in de ingresso-cursus, besloot ik er behalve dit niet te veel woorden aan vuil te maken. Even ter verduidelijking: om door te mogen naar het hoger onderwijs in Ecuador moet je een ingangsproef doorstaan. Die is ook naar Ecuadoraanse normen vrij eenvoudig. Er is natuurlijk altijd wel een zootje ongeregeld die erin slaagt om daarvoor te falen. Die jongens en meisjes moeten dan een cursus volgen om het 'examen' nogmaals te proberen. Wij werden daarin geplaatst om ons Spaans bij te schaven. Ik weet nu wel heel zeker dat 120 gedeeld door 5, 24 is, maar behalve dat heb ik tot nu toe nog niet veel Spaans bijgeleerd. Mijn gastbroer leert me meer. Veel dingen die ik moet onthouden, want ik mag ze nooit zeggen en ik moet me beledigd voelen als iemand ze tegen me zegt.
Verder hebben we dit weekend een groot kampvuur gemaakt en gebarbecued in deze volgorde. Vandaag was ik ziek en heb ik veel in mijn bed gelegen. Maandag studeert Naty af. We gaan allemaal naar de proclamatie. Als ik een beetje geluk heb, mag ik misschien een maand gaan gidsen op de Galapagoseilanden. Morgen is weer een nieuwe dag. Ik ben eens benieuwd wat we dan gaan doen. Meer nieuws volgt later ... misschien ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten